Φωτογραφία: από ανοικτές πηγές
Οι ψυχολόγοι σημειώνουν ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον τονισμό και τα συναισθηματικά σήματα πολύ πριν αρχίσουν να κατανοούν τις λέξεις
Πηγή:
Η επιλογή ονόματος για ένα παιδί είναι μια από τις πιο προσωπικές και συμβολικές στιγμές στη ζωή μιας οικογένειας. Μπορεί να είναι ένας φόρος τιμής, μια ένδειξη ευγνωμοσύνης ή η αρχή μιας νέας οικογενειακής ιστορίας. Τι γίνεται όμως όταν αυτή η επιλογή γίνεται πηγή κρυφής σύγκρουσης και συναισθηματικής πίεσης από αγαπημένα πρόσωπα. Αυτή ακριβώς την κατάσταση αντιμετώπισε πρόσφατα η Washington Post στη στήλη συμβουλών της, αναδεικνύοντας ένα πρόβλημα που στην πραγματικότητα πολλές οικογένειες γνωρίζουν: την παθητική επιθετικότητα μεταμφιεσμένη σε “αστεία”, “αναμνήσεις” ή “προσωπική εχθρότητα”.
Με την πρώτη ματιά, η αντιπάθεια για τα ονόματα των εγγονών μπορεί να μοιάζει με μια ακίνδυνη υποκειμενική αντίδραση, αλλά οι τακτικοί αρνητικοί συνειρμοί, οι επαναλαμβανόμενες ιστορίες από το παρελθόν και ο σκωπτικός τόνος δεν αφορούν πλέον το γούστο. Πρόκειται για συμπεριφορά που έχει σκοπό και συνέπειες.
Οι ψυχολόγοι σημειώνουν ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον τονισμό και τις συναισθηματικές ενδείξεις πολύ πριν κατανοήσουν τις λέξεις. Ακόμα και αν το παιδί δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει το νόημα των όσων λέγονται, η ατμόσφαιρα υποτίμησης παγιώνεται σε σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο.
Η συγκεκαλυμμένη επιθετικότητα ως μορφή ελέγχου
Σε τέτοιες οικογενειακές συγκρούσεις, συχνά δεν πρόκειται για ένα παιδί ή ακόμη και για ένα όνομα. Πρόκειται για την εξουσία και τα όρια. Όταν ένας μεγαλύτερος συγγενής επιτρέπει στον εαυτό του να δείξει περιφρόνηση για την επιλογή των γονέων, ιδιαίτερα επιλεκτικά, παρουσία μόνο ενός από τα μέρη – αυτό μπορεί να είναι μια μορφή παθητικής επιθετικότητας.
- Εάν η συμπεριφορά αλλάζει ανάλογα με το ποιος είναι παρών, είναι συνειδητή,
- αν τα σχόλια σταματούν μόνο μετά από άμεση συνομιλία, η αγνόηση δεν λειτουργεί,
- αν ο ένας γονέας νιώθει άβολα, αλλά ο άλλος προσφέρεται να “το ανεχτεί”, το πρόβλημα επιδεινώνεται.
Γιατί η απάντηση δεν είναι να το αγνοήσουμε.
Η ιδέα της αγνόησης συχνά φαίνεται ειρηνευτική, αλλά στην πραγματικότητα μεταθέτει την ευθύνη σε αυτόν που προσβάλλεται. Τα ανομολόγητα παράπονα συσσωρεύονται στην οικογένεια και η παθητική επιθετικότητα τείνει να εντείνεται αντί να εξαφανίζεται.
Επιπλέον, όταν ο ένας σύντροφος ελαχιστοποιεί το πρόβλημα, αυτό μπορεί να εκληφθεί ως έλλειψη υποστήριξης. Και σε θέματα που σχετίζονται με τα παιδιά, η γονική ενότητα είναι κρίσιμη.
Υγιή σύνορα
Η αγάπη για τα εγγόνια δεν καταργεί την ευθύνη για τα δικά μας λόγια και τους δικούς μας τόνους. Η συγγένεια δεν δίνει συγχωροχάρτι για την υποτίμηση ή τη γελοιοποίηση, έστω και συγκαλυμμένη. Σε τέτοιες καταστάσεις, πρέπει να:
- να οριοθετεί με σαφήνεια την απαράδεκτη συμπεριφορά αντί να συζητά τα κίνητρα,
- να μιλάτε για συνέπειες αντί για απειλές,
- ενεργούν ως μια ενωμένη ομάδα γονέων,
- να θυμάστε ότι η προστασία του συναισθηματικού χώρου του παιδιού δεν είναι τελεσίγραφο, αλλά ευθύνη.
Η αλλαγή των οικογενειακών κανόνων δεν σημαίνει καταστροφή των σχέσεων. Συχνά είναι ο μόνος τρόπος για να γίνουν υγιείς. Το να αρνείστε να ανεχτείτε την παθητική επιθετικότητα δεν είναι σύγκρουση, αλλά ωριμότητα. Το όνομα του παιδιού είναι απλώς μια δικαιολογία. Το πραγματικό ερώτημα είναι πάντα βαθύτερο, αν οι γονείς έχουν το δικαίωμα να γίνονται σεβαστές οι αποφάσεις τους. Σε μια υγιή οικογένεια, η απάντηση είναι πάντα ναι.
Ο ιστότοπος δεν είναι ασφαλής! Όλα τα δεδομένα σας βρίσκονται σε κίνδυνο: κωδικοί πρόσβασης, ιστορικό προγράμματος περιήγησης, προσωπικές φωτογραφίες, τραπεζικές κάρτες και άλλα προσωπικά δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν από επιτιθέμενους.
